en we beginnen opnieuw!

’t Gaat hier serieus onderaf met mijne blog. Zo’n writers blog block, ’t is toch iets triestig. Een artikelke in de krant doet me toch weer goesting krijgen om er terug aan te beginnen. Al voldoe ik blijkbaar niet aan alle waarden, ik ben namelijk niet creatief, ik zet geen kookkunsten op het net en naaien lukt me ook al helemaal niet. Eens peinzen waar ik me dan toch maar in ga verdiepen ;-).

Maar ik heb wel een kind, straffer nog, ik heb er zelfs 3, en ja die klein mannen, die verafgood ik. Voila, da’s toch al een goed begin.

Moet ik nog eens eventjes voorstellen wie die 3 kids van me zijn, want ik denk dat ge ze zelfs niet meer kent.

1. Amelie
Een pittige kleuter die in april 6 jaar wordt. ZES! Dat is dus gewoon lagereschoolleeftijd he. Bangelijk. Ze kijkt er zo naar uit om naar het eerste leerjaar te gaan. Ze.Wil.Leren. Ze wil zelfs huiswerk maken. Lijkt haar gewoon te gek. Laat ze maar zo enthousiast zijn. En maar hopen dat het blijft.
Een madammeke met een eigen wil. Wordt soms nogal eens snel boos, maar is dat meestal ook wel weer snel vergeten. Sportief. Vrolijk Mieke. Een echt meisje trouwens, houdt van zich op te maken, kleedjes aan te doen en droomt er dan ook van om een echte prinses te worden.

2. Pauline
Een vrolijk tettermieke. Dat mondje staat geen seconde meer stil op een dag. Over alles kan ze uitgebreide verhalen vertellen. ’t Is soms ruzie wie er het meest mag vertellen, en dan zegt de kleinste nog niet zo veel. Gaat nog leutig worden!
Een actrice-in-spe (al zegt ze zelf dat ze musketier wil worden, mét zwaard). Ze houdt ervan om in het middelpunt te staan, alle aandacht te krijgen, en zal daar dus ook de nodige show voor verkopen. Versjes zegt ze met de juiste intonatie en doet er leuke gebaren bij.
Soms ook wel een zeurmieke, daar is ze ook erg sterk in. Ach ja ’t is een hobby als een ander.
Oh ja, wat nieuw is, is dat ze ook een brillertje geworden is. Ze heeft niet zo’n goede oogjes, +8 aan beide ogen, deze uitslag deed ons wel een beetje schrikken. Ze heeft dus nu een nieuw brilletje, sinds begin dit jaar, en begint het gewoon te worden.
En nog eens oh ja, de tandarts zei gisteren dat ze moet stoppen met duimen, want hare beet is niet goed. *dat gaat nog plezant worden*

3. Lukas
De kleinste van de bende, maar ik krijg zo’n lichtbruin vermoeden dat hij niet moet onderdoen voor zijn 2 zussen. Hij kan nogal colèrig uit de hoek komen, en dan meteen tegoei. Op de grond smijten, tut 100 meter verder smijten en dan maar brullen. ’t Is een echt draagkindje dan, dan wil hij het liefst vanal op de arm of in de ergo baby carrier.
Hij kan stappen. Jawel, helemaal alleen én zonder hulp! Hij is eerst nogal behoorlijk boos geweest op z’n schoenen, waardoor hij terug weigerde te stappen, maar dat is ondertussen ook alweer verleden tijd. Hij stapt. mét schoenen en ook zonder schoenen. Alleen buiten heeft hij nog liefst een vertrouwd handje van de mama vast. En  alleen van de mama, he, als iemand anders probeert hem een hand te geven, zal hij dat met de nodige ‘nè’ wegduwen. Oh ja, en hij bepaalt de richting waarin er gestapt wordt. Althans dat probeert hij toch!
Maar zo’n lieveke nog steeds. Kusjes geven, knuffelen blijft toch toch 1 van zijn favoriete bezigheden. En zo af en toe komt er zelfs een verstaanbaar woordje uit.

Mijn 3 kadees, en ik ben er zo trots op! 🙂